qıl

is. Bəzi heyvanların və insanın bədənində çıxan sərt, qalın tük. Keçi qılı. At qılı. – Qaratoyuq tutmaq üçün at qılından cələ hörüb bağda, ağaclar altında çox xəzəl olan yerdə qururduq. S. S. A.. Möhkəm sarılmış keçi qılı sicim <xanın> biləklərini zəncir kimi kəsdi. M. Rz..

◊ Qıl kimi – çox nazik, çox incə. Qüssəsindən başımın qıl kimi incəlmiş tənim. F.. Elə ki həşərat yavuq gəldi, buqələmun nazik qıl kimi dilini çıxarıb həşərat tərəfə uzadır. H. Z.. Qıl qədər – azacıq, lap az, zərrə qədər. Qıldan asılmaq – əmanətə bənd olmaq, bir təsadüfdən asılı olmaq, təhlükə altında olmaq. <Sona xanım:> Gecələr sübhədək quru öskürək məni boğur; ürəyim qıldan asılır, indi qırılar, bir saatdan qırılar, – deyirəm. Ə. H.. Qılı qıldan seçmək – incədən incəni seçmək, ən xırda şeyi seçmək, görmək. Aralarından qıl keçməmək – çox yaxın, mehriban dostlar haqqında. . . Cavanlıqdan ta Kərbəlayı Heydər ölən günə kimi Xudayar bəy ilə onun arasından qıl keçməzdi. C. M..